«عناصر مضمون آفرین در پنجاه غزل برگزیده از بیدل‌«

  بیدل دهلوی  شاعر معروف سبک هندی ، به منظور مضمون آفرینی، از هر شیء یا پدیده ای که در طبیعت می‌دیده بهره گرفته است تا اصول عرفانی، ارزشهای ‌اخلاقی و سنت‌های‌عاشقانه را که همواره در متون ادبی موضوع سخن بوده است  با تصاویری متنوع، بازآفرینی نماید. تداعی معانی در این میان نقش بسزایی دارد  و شبکه‌هایی از تصاویر را ایجاد می‌کند که  از سنت‌های شعری سبک هندی است، دراین مقاله به معرفی سه گروه از عناصر مضمون آفرین در پنجاه غزل از بیدل و شیوۀ مضمون آفرینی شاعر از آنها پرداخته ایم.گروه نخست، عبارتند از اشیاء نوساخته مانند آینه‌های شیشه‌ای، ظروف‌چینی، عینک، تفنگ- گروه دوم، عناصر عمومی شامل پدیده‌هایی مانند آبله و حباب یا شیئی مانند بوریاست  گروه سوم؛عناصرهنری مانند سواد ، تصویر، نسخه. نگاه ژرف اندیش و تخیل نیرومند شاعر، به کشف روابطی پنهانی میان اشیاء و پدیده‌ها می‌انجامد که شاعر را به استفاده از اسلوب معادله، ناگزیر می‌سازد، آینه در گروه نخست از این بن‌مایه ها  بیشترین بسامد را دارد، در گروه دوم؛ بوریا و درگروه سوم هنر نقاشی داری بیشترین بسامد است. کوشش بیدل در مضمون آفرینی بر ارشاد وتهذیب استوار است وبر وارستگی تاکید ویژه دارد.